BLL Fourth :: แกล้งเขา(เข้าตัวเอง)
“อ๊า อเลาดิ อื้อ”
“ปากแข็งจังนะ ร่างกายสวนกับคำพูดแล้วจีอ๊อตโต้”
จีอ๊อตโต้ได้แต่บีบไหล่แกร่งที่เปลือยเปล่าแน่น
พยายามกลั้นเสียงน่าอายที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะร้องมันออกมาได้แบบนั้น
แต่ยิ่งกลั้นร่างสูงก็ยิ่งแกล้งให้ทรมานมากขึ้นไปอีก เขาเกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุด!
ตั้งแต่กระซิบถ้อยคำชวนตื่นตระหนกจบก็ถูกลากตัวมาที่คอนโดหรูของอีกคนทันที
และสิ่งที่เขาคิดว่ามันคือฝันร้ายมาตลอดตั้งแต่วันนั้นกำลังกลับมาทำให้เขาตื่นขึ้นมาค้นพบความจริง
ว่าเขาเป็น ‘ของ’ คนๆนี้
ฟึ่บๆ
“อ๊า! ระ..แรงไปแล้ว!”
“งั้นก็จำไว้สิ อย่ากลั้นเสียงของคุณ มันบอกความเป็นตัวคุณดีนะ”
บอกความเป็นตัวของเรางั้นเหรอ คนขี้แพ้สินะ
เลวจริงๆอเลาดิ จีอ๊อตโต้ได้แต่คิดด่าชายหนุ่มที่กำลังคลอเคลียกับร่างกายของตัวเองอยู่ในใจ
ไม่สามารถต่อต้านได้ในเมื่อกุญแจมือมันพันธนาการเขาไว้กับหัวเตียง
มือหนาลากไล้ไปตามเอวคอดที่ไม่สมกับความเป็นผู้ชาย
ผิวเนียนละเอียดที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อตัดกับผ้าปูเตียงสีดำสนิท
ร่างกายเปลือยเปล่ายิ่งดูน่าหลงใหลมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อมันกำลังบิดเร่าด้วยอารมณ์ดิบในตัวมันเอง
“ฉันจะฆ่านาย อ๊า!”
“หึ ผมจะรอวันนั้น”
จีอ๊อตโต้เชิดหน้าขึ้นเผยอปากบางครางลั่นเมื่อแก่นกายของอเลาดิกำลังเข้ามาทางช่องทางร้อน
ขาเรียวถูกจับให้แยกออกกว้างเพื่อรองรับความใหญ่โตที่กำลังจะฉีกร่างเป็นชิ้นๆ
ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกกับคนๆนี้แต่เขาก็ไม่เคยกับใคร และในตอนนั้นเขาไม่มีสติเลยจำอะไรไม่ได้มากนัก
แต่ครั้งนี้ทั้งสัมผัส รูป รส กลิ่น เสียงชัดเจนในความทรงจำ
อเลาดิก้มลงไปรั้งโครงหน้าหวานก่อนจะจูบปิดกลั้นก้อนสะอื้นที่อีกคนกำลังส่งเสียงมันออกมา
รู้ดีว่าต้องเจ็บ แต่เขาไม่ใช่คนอ่อนโยนแต่ไหนแต่ไร และตัวเขาเองก็ทนความต้องการนี่ไม่ได้นานเสียด้วย
แก่นกายร้อนสอดใส่เข้ามาครั้งเดียวจนสุด ร่างโปร่งได้แต่เชิดหน้าขึ้นพลางหอบหนัก
เขาไม่อยากมองคนตรงหน้า ไม่อยากเห็นสายตาเยาะเย้ยนั่น
“อ๊า! อเลาดิ!”
“อืม เรียกชื่อผมบ่อยจังนะ”
พูดจบริมฝีปากร้อนก็ตวัดปลายลิ้นกลืนกินยอดอกสีชมพูที่เริ่มแข็งเป็นไตเพราะแรงอารมณ์ที่พัดโหมอย่างรุนแรง
เสียงเครื่องพันธนาการกระทบกันยิ่งเรียกรอยยิ้มของร่างสูงมากเข้าไปอีก ดิ้นรน
ขัดขืน จะทำได้อีกนานแค่ไหนกัน
“อ๊ะ! อย่าขยับนะ! อื้อ!”
“จีอ๊อตโต้ปล่อยเสียงออกมาซะ”
ไม่พูดเปล่าร่างสูงยังจงใจกระแทกกายแรงๆใส่คนใต้ร่าง
จีอ๊อตโต้เม้มปากแน่น เสียงน่าเกลียดแบบนั้นใครอยากจะได้ยินกัน! เขาเกลียดผู้ชายตรงหน้า
เกลียดที่สุด!
“บอกดีๆไม่ฟังกันเลยนะ อืม..!”
“อื้อ!!”
อเลาดิโถมร่างกายใส่ร่างโปร่งอย่างไม่ผ่อนแรง
ใบหน้าคมชื้นเหงื่อยามที่กำลังบรรเลงบทรักร้อนๆที่ไม่ได้เกิดจาก ‘ความรัก’ ของคนสองคนมันก็แค่เซ็กซ์เท่านั้น
นัยน์ตาคมเหลือบมองข้อมือบางที่กำลังแดงเถือกด้วยแรงกระแทกกับกุญแจมือด้วยสายตาคาดเดายาก
เขาใจดีพอที่จะไม่สนุกไปฝ่ายเดียวหรอกนะ
กริ๊ก!
“อ๊า!!”
กุญแจมือถูกปลดออกพร้อมๆกับเสียงหวานที่ครางออกมาสุดเสียง
เมื่อแก่นกายร้อนกระแทกเข้าที่จุดภายใน ท่าทางบิดเร่าของร่างโปร่งกำลังทำให้ร่างสูงยิ้มออกมาด้วยความพอใจ
จงใจกระแทกเข้าที่จุดเดิมหลายๆครั้ง และเป็นไปตามที่คิด
เสียงหวานนั่นก็ยิ่งครางให้ฟังมากเท่านั้น
“อเลาดิ อื้อ!! ฉันเกลียดนาย อ๊า!”
“รู้แล้ว คุณรักผมสิแปลก อืม”
“แรงไป อ๊า!”
จีอ๊อตโต้คว้าต้นคอแกร่งเข้ามาใกล้เมื่อความเร็วและแรงทั้งทางด้านหน้าและด้านหลังกำลังทำให้ขาดใจตายเสียให้ได้
อเลาดิก้มลงไปกดจูบแรงๆบนริมฝีปากสีระเรื่อ
ลิ้นร้อนเกาะเกี่ยวกระหวัดรัดกับลิ้นเล็กที่ตอบสนองกลับมาด้วยความเร่าร้อนพอๆกัน
ร่างสูงครางในลำคออย่างพึงพอใจ ก่อนจะเปลี่ยนมาซุกไซร้ซอกคอขาวแรงๆ
ดูดดึงเนื้อขาวจนขึ้นสีแดงเป็นจ้ำๆ
รอยตีตราให้จำเอาไว้ว่าบอสมาเฟียคนนี้เป็นของใคร!
“อื้อ!! อเลาดิ มะ..ไม่ไหว!! อ๊า!!”
“ขี้โกงจริงๆ”
ร่างสูงว่าด้วยน้ำเสียงหยอกล้อแต่ช่างเยือกเย็นในความรู้สึกของซาวาดะ
จีอ๊อตโต้นัก
เพียงไม่นานร่างสูงกระแทกกายเข้าหาช่องทางร้อนไม่กี่ทีก็ปล่อยน้ำขาวขุ่นเต็มทางรัก
อเลาดิซบใบหน้าคมลงบนไหล่บาง
เสียงหอบหนักๆของทั้งคู่ดังคลอห้องกว้างที่ร้อนระอุไปด้วยเพลิงกามารมณ์ที่เพิ่งจบไป
ใบหน้าคมเงยขึ้นก่อนจะยิ้มบางเมื่อเห็นว่าคนที่เขาทำการขืนใจไปนั้นสลบไปเป็นที่เรียบร้อย
ริมฝีปากได้รูปกดจูบที่ริมฝีปากสีระเรื่อเบาๆก่อนจะค่อยๆถอนแก่นกายออกช้าๆ
ลุกไปที่ห้องน้ำก่อนจะกลับมาทำความสะอาดให้ร่างโปร่งที่ยังหลับใหลจนสะอาด
จึงกลับมานอนข้างๆกายอีกคน มือหนาคว้ากุญแจมือมาใส่ที่ข้อมือบางข้างหนึ่ง
และจัดการล็อกไว้กับหัวเตียง จะเรียกว่ากันหนี ก็คงจะได้ล่ะมั้ง
“มันยังไม่ใช่ที่ผมหวังหรอกนะ”
อ่านต่อ >> http://writer.dek-d.com/maifk/writer/viewlongc.php?id=886198&chapter=5
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น