I'M SORRY 07
“ฮื่อ!..อ่า”
“ฟราน..”
“หยุดนะ..อื้อ!”
เสียงหวานหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวกดแนบลงมา
ปิดกั้นเสียงสั่นพร่าที่กำลังบอกให้หยุดการกระทำในตอนนี้
ร่างบางเกือบเปลือยกำลังนอนบิดเร่าอยู่ใต้ร่างของคนตัวสูงที่เป็นคู่หมั้นของตัวเอง
อุตส่าห์หลบหน้าเพราะเรื่องเมื่อหลายวันก่อน
แต่คนที่กำลังทรมานเขาอยู่ในตอนนี้กลับหาเจอได้อย่างเช่นทุกที
และในเวลานี้ ห้องชุดสุดหรูในคอนโดย่านใจกลางเมืองห้องของเบลกำลังร้อนเป็นไฟ
“อื้อ...ไม่นะ! อ๊า!!”
เสียงหวานที่สั่นเครือเพราะกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ร้องห้ามเสียงดังเมื่อกางเกงที่ตัวเองสวมอยู่ถูกถอดออกไปพร้อมชั้นใน
และไม่กี่วินาทีต่อมานิ้วเรียวของอีกคนก็สอดเข้ามาที่ช่องทางสีหวานจนครางลั่น
ริมฝีปากร้อนผ่าวก็ไม่ยอมน้อยหน้าดูดกลืนยอดอกสีหวานที่ชูชันตามแรงอารมณ์แรงๆจนเจ้าของร่างได้แต่สะบัดหน้าไปมาบนเตียงนอนหลังใหญ่
ฟรานจิกเล็บลงที่บ่ากว้างก่อนจะขบริมฝีปากตัวเองแน่นกลั้นเสียงน่าอายที่จุกอยู่ที่ลำคอเมื่อในเวลานี้
ปลายลิ้นร้ายกาจนั่นกำลังไล้เลียลงต่ำไปเรื่อยๆ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจุดหมายมันอยู่ที่ไหน
จุ๊บ
“ฮะ อ๊า..อย่า..”
อย่าทำให้รู้สึกไปมากกว่านี้เลย เขาไม่อยากเอ่ยปากร้องขอคนตรงหน้า!!
“คิดจะให้พี่หยุดตามที่ปากพูดใช่ไหม?”
“อ๊า!”
ฟรานยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากตอบคำถามของคนด้านบนก็ต้องครางลั่นออกมาเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวเข้าครอบครองแก่นกลางลำตัวที่กำลังตื่นตัวเพราะอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา
มือบางพยายามผลักอีกคนออกแต่ยิ่งขัดขืนคนที่อยู่ระหว่างเรียวขาขาวนั่นยิ่งทรมานให้คนที่พยายามดิ้นรน
จนสุดท้ายฟรานก็ทิ้งตัวลงหอบหายใจอย่างหมดแรงเมื่อถึงปลายทางของอารมณ์
“จะ ..จะทำอะไร?”
“ฟรานก็น่าจะรู้ว่าทุกครั้งมันไม่ได้จบแค่ตรงนั้น
ฟรานจำไม่ได้หรือ?”
ร่างบางพยายามจะกระถดหนีอีกคนเมื่อเห็นแววตาที่วาววับนั่น
จริงอยู่ที่เขาอาจจะมีอะไรกับผู้ชายคนนี้มาหลายครั้งแล้ว
แต่ครั้งนี้มันต่างกันตรงที่เขารู้สึกว่าเหมือนโดนข่มขืนมากกว่าการมีเซ็กส์แบบปกติ
“อ่ะ!”
“ฟราน เป็นของพี่ได้ไหม? เป็นพี่ได้ไหม?”
“อ๊า!! อึ้ก!”
เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
เมื่อช่องทางรักกำลังถูกรุกล้ำด้วยกายแกร่ง ฟรานเชิดหน้าขึ้นทั้งหลับตาแน่น
ขาขาวสั่นระริกอย่างทุกทีแต่ในตอนนี้น้ำใสกำลังกลิ้งหล่นมาตามโครงหน้า
เพราะแม้จะเบิกทางไว้แต่การที่เข้ามาทีเดียวจนสุดก็ทำเอาจุกจนพูดอะไรไม่ออก
เบลมองใบหน้าหวานที่ซบลงกับผ้าห่มผืนหนาก่อนจะก้มลงไปซับน้ำตาด้วยริมฝีปากให้อย่างอ่อนโยน
ร่างบางลืมตาขึ้นมาก่อนจะกัดปากแน่นเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับสอดตัวเข้าออก
“อ๊า อ๊ะ..”
“ฟราน ฟราน...”
เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่ออีกคนข้างหู ริมฝีปากร้อนกดจูบ
ซุกไซร้ไปทั่วลำคอขาวก่อนจะดูดดุนผิวเนื้อจนขึ้นสีแดงช้ำเป็นจ้ำ
มือหนาลูบไล้ผิวกายขาวผ่องอย่างทะนุถนอม ก่อนจะขยับเข้าออกแรงขึ้น
มือหนาตวัดเรียวขาขาวขึ้นมาพาดบ่า
การสอดใส่ยิ่งลึกและรุนแรงมากขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง
ฟรานได้แต่เกาะเกี่ยวไหล่หนาเอาไว้อย่างลืมตัว ในตอนนี้สมองมีแต่สีขาวโพลนและอารมณ์ที่พุ่งขึ้นจนสะโพกขาวขยับตอดรัดความใหญ่โต
การตอบสนองที่ทำให้เบลถึงกับกัดปากจนปากแตก
ไม่ว่าจะกี่ครั้งคนๆนี้ก็ทำให้เขามีความสุขที่สุด
ทำให้เขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรมากเลยด้วยซ้ำ เป็นเขาที่โง่รักเอง
โง่รักคนที่ไม่เคยจะรักเขาเลย
“อ๊า! ไม่ไหว อื้อ.. อ๊า!”
“ฟราน ฟราน อืม!”
เสียงหวานที่ครางถี่บ่งบอกว่าใกล้ถึงปลายทางที่ทำให้ร่างสูงกระแทกร่างเข้าไปอย่างแรงสุดท้ายสองสามที
ก่อนที่ร่างทั้งสองคนจะกระตุกเกร็ง พร้อมๆกับความอุ่นวาบที่เข้าไปในตัวของร่างบาง
และคราบน้ำขาวขุ่นที่เป็นของร่างบางเองเปรอะเปื้อนหน้าท้องแกร่ง
เบลค่อยๆถอนกายออกมาอย่างช้าๆ
ก่อนจะรั้งคนที่เป็นเจ้าของทั้งร่างกายและหัวใจเข้ามาแนบอก
ฟรานหอบหายใจแรงๆด้วยความเหนื่อย
นัยน์ตาคู่สวยเหลือบมองร่างสูงที่หลับตาหอบหายใจไม่ต่างกันด้วยความรู้สึกหลากหลาย มือหนาหระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิดก่อนจะกดจูบที่เรือนผมนุ่มเบาๆ
พร้อมๆกับคำๆหนึ่งที่ทำให้คนที่แกล้งหลับไปเพราะความเหนื่อยอึ้งค้างไปหลายวิ
“ฟราน
พี่รักเรานะ รักฟรานคนเดียว อย่าเลิกกับพี่เลยนะ”
แย่ล่ะสิ
เสียงหัวใจที่เต้นถี่เพียงเพราะคำพูดของร่างสูงนี่กำลังทำให้ฟรานคิดอะไรไม่ออกเลย
เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนๆนี้ ไม่ได้รู้สึก!
กลับไปเม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะค่ะ >> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=915086&chapter=8
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น