NC BLL UgetsuG. 20

NC BLL UgetsuG. 20

                    “อื้อ”

                “จี ..จี”

                เสียงทุ้มที่กระซิบเบาๆเรียกชื่ออยู่ตรงลำคอขาว ริมฝีปากร้อนที่กดแนบลงมาแล้วดูดดุนจนขึ้นสีจางๆ อุเก็ทสึเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะยกยิ้มมุมปาก ริมฝีปากได้รูปไต่ระขึ้นไปตามแนวคางก่อนจะบดจูบที่ริมฝีปากสีสด ทั้งงขบเม้มเบาๆสลับดุดัน มือเรียวที่กำเอาไว้ช่วงอกค่อยๆวางทาบลงบนไหล่แกร่ง

                “อืม”

                ฟึ่บ!

                อุเก็ทสึรวบอีกคนขึ้นมานั่งบนตักก่อนจะพรมจูบไปทั่วซอกคอขาว มือหนาจัดการดึงเสื้อเชิ้นสีเข้มออก พร้อมกับลูบไล้เนื้อตัวขาวผ่อง ความร้อนจากปลายนิ้วแล่นริ้วไปทั่วร่าง จีบิดตัวน้อยๆเมือ่ริมฝีปากร้อนผ่าวเข้าครอบครองยอดอกสีหวาน

                “อ๊า...”

               

                เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างลืมตัว ยามที่ปลายลิ้นร้อนไล้เลียอกบางจนยอดอกแข็งเป็นไต จีพยายามจะดันอีกคนออกไปให้พ้นๆตัวแต่ก็ต้องแพ้ราบคาบเมื่อมือหนาเลื่อนลงต่ำจนถึงกลางลำตัว และลูบเบาๆเรียกอาการเกร็งวูบจากร่างโปร่งได้เป็นอย่างดี

                “อะ..อย่านะ! อื้อ!”

                “จี มองตาฉัน แล้วบอกสิว่านายไม่ต้องการฉัน”

                “ไม่! อ๊า!! ไอ้บ้า นายจับอะไรน่ะ!?”

                จีร้องเมื่อมือหนาที่เคยอยู่เฉยๆกลับล้วงเข้ามาในกางเกงที่ถูกปลดจนแทบจะดึงลงไปกองที่พื้นได้ มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวที่ทรยศเจ้านายของตัวเอง ร่างโปร่งเม้มปากแน่น มือบางที่เกาะเกี่ยวบ่าแกร่งเอาไว้เพื่อหวังจะผลักออกแปรเปลี่ยนเป็นจิกเล็บลงแทนเพราะอารมณ์ที่พุ่งขึ้นไม่อาจต้านทาน

                เขาล่ะเกลียดสัญชาตญาณของคนจริงๆ

                “คิดใหม่ก็ได้นะจี”

                ฟรึ่บ!

                กางเกงยีนส์ถูกดึงออกไปกองอยู่ที่ปลายเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าหวานแดงซ่านเมื่อค้นพบว่าตัวเองแทบจะเปลือยเปล่าต่อหน้าอีกคน ริมฝีปากได้รูปกดจูบเข้าที่มุมปากแรงๆให้คนที่กำลังอึนได้ที่อึนเข้าไปอีก ร่างสูงค่อยๆเล้าโลมอีกคนอย่างใจเย็น

                “อ่า..อะ..อย่าจับ อุเก็ท..สึ อื้อ!”

                “ไม่ต้องกลัว ฉันจะถนอมนายทุกตารางนิ้ว”

                จีได้แต่มองอีกคนที่เคลื่อนใบหน้าเข้าหา ริมฝีปากถูกครอบครองอีกครั้ง และอีกครั้ง พร้อมๆกับร่างที่ถูกเอนลงนอน ทันทีที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า ริมฝีปากร้อนก็ลากลิ้น ดูดดุนจนผิวกายขาวผ่องขึ้นสีชมพูระเรื่อ

                ไม่ใช่ว่าจีไม่รู้สึกตัว หรือช็อคอะไรทั้งนั้น ร่างโปร่งรู้ตัวแต่ไม่รู้เพราะอะไร แค่สบตากับชายหนุ่มที่กำลังจุดไฟอารมณ์ที่อยู่ในร่างกายให้ลุกฟรึ่บขึ้นมา ก็โอนอ่อนอย่างไม่ใช่ตัวเอง พร้อมๆกับก้อนเนื้อในอกที่เต้นถี่เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายจะถนอมตน

                “อ่ะ อ๊า มะ..ไม่”

                “จี..อย่ากลัว”

                “มะ..มันสกปรกนะ อ๊า!”

                จีแหงนหน้าขึ้น ส่งเสียงครางหวานๆให้ร่างสูงฟัง เมื่อส่วนอ่อนไหวของร่างกายกำลังถูกครอบครองด้วยริมฝีปากของอีกคน มือบางขยับมาขยุ้มเรือนผมดำ ขาเรียวสั่นระริกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างโปร่งกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาเมื่อถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ อุเก็ทสึเก็บเกี่ยวความทุกหยาดหยด ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่กำลังนอนหอบหายใจหนักๆด้วยรอยยิ้มเอ็นดู ช่างแตกต่างกับกลางลำตัวที่ปวดหนึบ

               

                “แฮ่กๆ อุเก็ทสึ”

                !!!

                เสียงหวานที่ร้องเรียกยังไม่น่าตกใจเท่ากับฝ่ามือบางที่กำลังลูบสิ่งที่ตื่นตัวอยู่ภายใต้กางเกงนอนของร่างสูง และไหนจะริมฝีปากสีสดที่ส่งลิ้นสีสวยนั่นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองแบบนั้นอีก ใครยังรั้งสติตัวเองได้ขอกราบงามๆหน่อยเหอะ!

                หมับ!

                “อื้อ!!”

                จีร้องในลำคอเมื่อจู่ๆคนที่มองเขาด้วยสายตาอึ้งๆ จะอึ้งทำไม!? ก็จะช่วย ทำคุณบูชาโทษชัดๆ แต่ไม่ทันจะได้คิดต่อว่าชายหนุ่มในใจให้นานกว่านี้ อุเก็ทสึซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องที่มีรอยแดงเป็นจุดๆอย่างดุดัน ริมฝีปากสีสดเผยอครางตามแรงอารมณ์ที่ถูกปั่นขึ้นมาอีกครั้ง

                ร่างสูงเขยิบตัวถอยห่างก่อนจะดึงรั้งกางเกงที่สวมใส่อยู่ออกไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะกอดรัดร่างโปร่งที่ยังหอบหายใจอยู่ มือหนารั้งต้นขาเรียวให้แยกออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปใกล้ ริมฝีปากร้อนผ่าวกดแนบเข้าที่ท้องน้อยไต่ลงมาถึงต้นขาด้านใน กดจูบเม้มแรงๆสลับเบา เรียกเสียงครางออกมาจากริมฝีปากสีสดไม่ว่างเว้น

                “อะ..อย่าเพิ่งนะ อุเก็ทสึเดี๋ยว อ๊า!!”

                จีอ้าปากห้ามเมื่อริมฝีปากร้อนยิ่งละลงต่ำ ทันทีที่ปลายลิ้นร้อนไล้เลียช่องทางรัก ร่างโปร่งที่พยายามจะห้ามกลับต้องนอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่างของอีกคนอย่างเดิม

                จีละเลงลิ้นก่อนจะส่งนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางรักด้านหลัง ใบหน้าคมโน้มลงมาจูบริมฝีปากสีสดที่บวมเจ่อ รสจูบที่เริ่มดุดันขึ้นตามแรงโหมของไฟอารมณ์ นิ้วทั้งสามที่ขยับเข้าออกในร่างกายของอีกคนค่อยๆถอนออกมาก่อนจะกดแก่นกายร้อนผ่าวเข้าไปแทนที่

                “อ๊า! อึ่ก จะ..เจ็บ”

                “อีกนิดนะครับคนดี อย่าเกร็ง”

                “ฮื่อ! อ่ะ อ๊า”

                ร่างโปร่งครางไม่ได้ศัพท์ เมื่ออีกฝ่ายขยับกายเข้าออกอย่างไม่ผ่อนแรง ใบหน้าคมที่โน้มเข้ามาสูดดมความหอมจากร่างกายอีกคน ยิ่งขับเคลื่อนให้อารมณ์ของทั้งคู่เตลิดออกไปไกล จีกอดคอแกร่งไว้มั่นก่อนจะหลับตาแน่น ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็งเมื่อได้ปลดปล่อยอีกครั้ง ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นวาบที่เข้ามาในร่างกาย

                ใบหน้าหวานแดงซ่านชื้นไปด้วยเหงื่อ ร่างสูงค่อยๆถอนกายออกช้าๆแล้วคว้าตัวอีกคนเข้ามากอดไว้แน่น ริมฝีปากได้รูปพรมจูบซับเหงื่อให้ จีปรือตาขึ้นมองก่อนจะซบลงที่อกแกร่ง ลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอบ่งบอกได้ว่าร่างโปร่งในอ้อมกอดหลับไปแล้ว

กลับไปอ่านต่อด้วยนะค่ะ http://writer.dek-d.com/maifk/writer/viewlongc.php?id=886198&chapter=21

I'M SORRY 07 NC

I'M SORRY 07

            “ฮื่อ!..อ่า”

            “ฟราน..”

            “หยุดนะ..อื้อ!”

            เสียงหวานหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวกดแนบลงมา ปิดกั้นเสียงสั่นพร่าที่กำลังบอกให้หยุดการกระทำในตอนนี้ ร่างบางเกือบเปลือยกำลังนอนบิดเร่าอยู่ใต้ร่างของคนตัวสูงที่เป็นคู่หมั้นของตัวเอง อุตส่าห์หลบหน้าเพราะเรื่องเมื่อหลายวันก่อน แต่คนที่กำลังทรมานเขาอยู่ในตอนนี้กลับหาเจอได้อย่างเช่นทุกที

            และในเวลานี้ ห้องชุดสุดหรูในคอนโดย่านใจกลางเมืองห้องของเบลกำลังร้อนเป็นไฟ

            “อื้อ...ไม่นะ! อ๊า!!”

            เสียงหวานที่สั่นเครือเพราะกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ร้องห้ามเสียงดังเมื่อกางเกงที่ตัวเองสวมอยู่ถูกถอดออกไปพร้อมชั้นใน และไม่กี่วินาทีต่อมานิ้วเรียวของอีกคนก็สอดเข้ามาที่ช่องทางสีหวานจนครางลั่น ริมฝีปากร้อนผ่าวก็ไม่ยอมน้อยหน้าดูดกลืนยอดอกสีหวานที่ชูชันตามแรงอารมณ์แรงๆจนเจ้าของร่างได้แต่สะบัดหน้าไปมาบนเตียงนอนหลังใหญ่

            ฟรานจิกเล็บลงที่บ่ากว้างก่อนจะขบริมฝีปากตัวเองแน่นกลั้นเสียงน่าอายที่จุกอยู่ที่ลำคอเมื่อในเวลานี้ ปลายลิ้นร้ายกาจนั่นกำลังไล้เลียลงต่ำไปเรื่อยๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจุดหมายมันอยู่ที่ไหน 

            จุ๊บ

            “ฮะ อ๊า..อย่า..”

            อย่าทำให้รู้สึกไปมากกว่านี้เลย เขาไม่อยากเอ่ยปากร้องขอคนตรงหน้า!!

            “คิดจะให้พี่หยุดตามที่ปากพูดใช่ไหม?”

            “อ๊า!”

            ฟรานยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากตอบคำถามของคนด้านบนก็ต้องครางลั่นออกมาเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวเข้าครอบครองแก่นกลางลำตัวที่กำลังตื่นตัวเพราะอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา มือบางพยายามผลักอีกคนออกแต่ยิ่งขัดขืนคนที่อยู่ระหว่างเรียวขาขาวนั่นยิ่งทรมานให้คนที่พยายามดิ้นรน จนสุดท้ายฟรานก็ทิ้งตัวลงหอบหายใจอย่างหมดแรงเมื่อถึงปลายทางของอารมณ์

            “จะ ..จะทำอะไร?”

            “ฟรานก็น่าจะรู้ว่าทุกครั้งมันไม่ได้จบแค่ตรงนั้น ฟรานจำไม่ได้หรือ?”

            ร่างบางพยายามจะกระถดหนีอีกคนเมื่อเห็นแววตาที่วาววับนั่น จริงอยู่ที่เขาอาจจะมีอะไรกับผู้ชายคนนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้มันต่างกันตรงที่เขารู้สึกว่าเหมือนโดนข่มขืนมากกว่าการมีเซ็กส์แบบปกติ

           

            “อ่ะ!”

            “ฟราน เป็นของพี่ได้ไหม? เป็นพี่ได้ไหม?”

            “อ๊า!! อึ้ก!”

            เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อช่องทางรักกำลังถูกรุกล้ำด้วยกายแกร่ง ฟรานเชิดหน้าขึ้นทั้งหลับตาแน่น ขาขาวสั่นระริกอย่างทุกทีแต่ในตอนนี้น้ำใสกำลังกลิ้งหล่นมาตามโครงหน้า เพราะแม้จะเบิกทางไว้แต่การที่เข้ามาทีเดียวจนสุดก็ทำเอาจุกจนพูดอะไรไม่ออก

            เบลมองใบหน้าหวานที่ซบลงกับผ้าห่มผืนหนาก่อนจะก้มลงไปซับน้ำตาด้วยริมฝีปากให้อย่างอ่อนโยน ร่างบางลืมตาขึ้นมาก่อนจะกัดปากแน่นเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับสอดตัวเข้าออก

            “อ๊า  อ๊ะ..”

            “ฟราน ฟราน...”

            เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่ออีกคนข้างหู ริมฝีปากร้อนกดจูบ ซุกไซร้ไปทั่วลำคอขาวก่อนจะดูดดุนผิวเนื้อจนขึ้นสีแดงช้ำเป็นจ้ำ มือหนาลูบไล้ผิวกายขาวผ่องอย่างทะนุถนอม ก่อนจะขยับเข้าออกแรงขึ้น มือหนาตวัดเรียวขาขาวขึ้นมาพาดบ่า การสอดใส่ยิ่งลึกและรุนแรงมากขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง ฟรานได้แต่เกาะเกี่ยวไหล่หนาเอาไว้อย่างลืมตัว ในตอนนี้สมองมีแต่สีขาวโพลนและอารมณ์ที่พุ่งขึ้นจนสะโพกขาวขยับตอดรัดความใหญ่โต การตอบสนองที่ทำให้เบลถึงกับกัดปากจนปากแตก

            ไม่ว่าจะกี่ครั้งคนๆนี้ก็ทำให้เขามีความสุขที่สุด ทำให้เขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรมากเลยด้วยซ้ำ เป็นเขาที่โง่รักเอง โง่รักคนที่ไม่เคยจะรักเขาเลย

            “อ๊า! ไม่ไหว อื้อ.. อ๊า!”

            “ฟราน ฟราน อืม!”

            เสียงหวานที่ครางถี่บ่งบอกว่าใกล้ถึงปลายทางที่ทำให้ร่างสูงกระแทกร่างเข้าไปอย่างแรงสุดท้ายสองสามที ก่อนที่ร่างทั้งสองคนจะกระตุกเกร็ง พร้อมๆกับความอุ่นวาบที่เข้าไปในตัวของร่างบาง และคราบน้ำขาวขุ่นที่เป็นของร่างบางเองเปรอะเปื้อนหน้าท้องแกร่ง

            เบลค่อยๆถอนกายออกมาอย่างช้าๆ ก่อนจะรั้งคนที่เป็นเจ้าของทั้งร่างกายและหัวใจเข้ามาแนบอก ฟรานหอบหายใจแรงๆด้วยความเหนื่อย นัยน์ตาคู่สวยเหลือบมองร่างสูงที่หลับตาหอบหายใจไม่ต่างกันด้วยความรู้สึกหลากหลาย มือหนาหระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิดก่อนจะกดจูบที่เรือนผมนุ่มเบาๆ พร้อมๆกับคำๆหนึ่งที่ทำให้คนที่แกล้งหลับไปเพราะความเหนื่อยอึ้งค้างไปหลายวิ

             “ฟราน พี่รักเรานะ รักฟรานคนเดียว อย่าเลิกกับพี่เลยนะ”

            แย่ล่ะสิ เสียงหัวใจที่เต้นถี่เพียงเพราะคำพูดของร่างสูงนี่กำลังทำให้ฟรานคิดอะไรไม่ออกเลย เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนๆนี้ ไม่ได้รู้สึก!

กลับไปเม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะค่ะ >> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=915086&chapter=8