BLL First :: การเจอกันอีกครั้งที่แสนประทับใจ
สึนะโยชิได้แต่ตัวแข็งทื่อเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวลากไล้จากแก้มเนียนลงมาถึงลำคอ
ทันทีที่ลิ้นร้อนเริ่มทำงานร่างบางก็ผวาเฮือก
แต่ดันผวาร่างเข้าหารุ่นพี่ตัวเองซะนี่
“ตอนแรกอยากแกล้งนะ แต่ตอนนี้ฉันจะกินนายจริงๆ”
“บะ..บ้า! โอ๊ย! อย่ากัดนะ!”
สึนะโยชิส่งเสียงห้ามทันทีเมื่อฟันคมเล่นขบกัดผิวตรงหัวไหล่
มั่นใจว่ามันจะต้องมีรอยเขี้ยวของอีกคนเป็นแน่ ฮิบาริเปลี่ยนจากขบกัดผิวขาวเป็นการลากไล้ปลายลิ้นไปตามเนื้อผิวแทน
มือหนาล็อกข้อมือนุ่มทั้งสองข้างไว้แน่นก่อนจะก้มลงไปจูบปากอีกคนให้ช้ำกว่าเดิม
“อื้อ!”
เสียงใสประท้วงอยู่ในคอ
พยายามจะบิดข้อมือตัวเองให้ออกจากการเกาะกุมที่แสนจะแน่น แต่ร่างสูงก็ไม่เว้นจังหวะที่จะให้อีกคนได้หายใจหายคอเลยสักนิด
ลิ้นร้อนเริ่มไล่ต้อนลิ้นเล็กที่กระถดหนี มือหนาปล่อยข้อมือร่างบางให้เป็นอิสระก่อนจะเลื่อนมาประคองต้นคออีกคนให้เงยหน้ารับสัมผัสที่แสนเอาแต่ใจจากเขาเรื่อยๆ
ความหอม หวาน มันยากที่จะยับยั้งช่างใจจริงๆ
“แฮ่กๆ อื้อ! อ่ะ!”
สึนะโยชิได้แต่ส่งเสียงครางหวานๆอย่างกลั้นไม่ไหวเมื่อความร้อนผ่าวของฝ่ามืออีกคนกำลังลูบไล้ไปทั่วกายขาวผ่อง
ไหนจะน้ำอุ่นที่แช่อยู่นี่อีกยิ่งลบเลือนสติที่เหลืออยู่ออกไปอย่างช้าๆ
“อ่า..พอ! ยะ..หยุดเดี๋ยวนี้นะ! อื้อ!!”
ปากบอกห้าม แต่ร่างกายกลับเปิดทางให้รุ่นพี่เข้ามาตักตวงความหอมหวานไม่มีหยุด
และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ถูกยกร่างขึ้นมาบนกองชุดคลุมที่ถูกวางเอาไว้ ริมฝีปากร้อนผ่าวกดแนบลงบนลำคอระหงส์เรื่อยมาจนถึงแผ่นอกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงอารมณ์
“อ๊า!! อึ้ก!”
ริมฝีปากเล็กที่บวมเป่งจากรสจูบของรุ่นพี่ได้แต่เผยออ้าออกส่งเสียงหวานๆชวนให้คนที่กำลังสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ให้รุ่นน้องสติแตกมากขึ้น
ฮิบาริ เคียวยะกำลังจะบ้าตายเพราะกายหอมกรุ่นและเสียงหวานๆของรุ่นน้อง
ยัง.. มันยังไม่ถึงเวลาของเขาหรอก!
“อ๊า!! แรงไป อ่ะ!”
“หยุดส่งเสียงหวานๆนั่นจะได้ไหม?
ก่อนที่ฉันจะกินนายเข้าจริงๆ!!”
“อื้อ! มะ ..ไม่ไหวแล้ว! อ๊า!!”
ร่างบางยกมือขึ้นกอดคอร่างสูงแน่นเมื่อปลายทางแห่งอารมณ์ใกล้จะมาถึง
ริมฝีปากเล็กถูกบดจูบอีกครั้ง
จูบร้อนที่กระชากสติของร่างบางไปพร้อมๆกับหยาดน้ำขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนเต็มมือรุ่นพี่ของตัวเอง
ฮิบาริยอมถอดถอนริมฝีปากออกช้าๆ ก่อนจะไล่ซับเหงื่อตามโครงหน้าหวานเบาๆ
“แค่นี้ก็สลบแล้ว
เจอของจริงไม่ตายคาอกพี่หรือไงคนดี?”
กลับไปอ่านต่อด้วยนะเออ มันยังไม่จบแค่นี้
